Sistem navigasi satelit pertama, Transit, yang digunakan oleh Tentera Laut Amerika Syarikat, telah diuji pada tahun 1960.[8] Ia menggunakan rajah lima satelit dan dapat memberikan pembetulan navigasi sekitar sekali setiap jam.

Semasa perlumbaan senjata Perang Dingin, ancaman nuklear digunakan untuk membenarkan kos menyediakan sistem yang lebih berkebolehan. Perkembangan ini akhirnya membawa kepada penggunaan Sistem Kedudukan Sejagat (GPS). Tentera Laut Amerika Syarikat memerlukan navigasi yang tepat untuk membolehkan kapal selam mendapatkan kedudukan yang tepat dari kedudukan mereka sebelum mereka melancarkan SLBM mereka.[9] USAF mempunyai keperluan untuk sistem navigasi yang lebih tepat dan boleh dipercayai, seperti juga Tentera Amerika Syarikat bagi kaji selidik geodetik [10] yang untuknya mereka membangunkan sistem SECOR. SECOR menggunakan pemancar berasaskan darat dari lokasi yang diketahui yang menghantar isyarat kepada transponder satelit di orbit. Stesen berasaskan darat keempat, pada kedudukan yang tidak ditentukan, boleh menggunakan isyarat tersebut untuk menetapkan lokasinya dengan tepat. Satelit SECOR yang terakhir dilancarkan pada tahun 1969.[11]